Geribildirim ile Başa Çıkma

Son birkaç hafta çok telaşlı geçti. Sonunda React Hooks‘un ve ilk React web sitesi çevirileri‘nin kararlı sürümlerini yayınladık. Bu projelerin ikisi de benim için çok şey ifade ediyordu ve onları yayınlamak çok iyi hissettirdi.

Bununla birlikte, şu anda bir şeyi kararlı diye işaretlediğinizde ortaya çıkan incelemenin üstünde durmak için daha fazla baskı hissediyorum. Hooklar çok yeni, hem Facebook’ta hem de GitHub tartışmalarında, daha az yaygın olan bazı modeller için “en iyi uygulamaları” hala bulmaya çalışıyoruz. Ancak, bunları belgelemek ve tatbik ettirmek ne kadar uzun sürerse (örneğin, uyarılarla), birisinin bilmeden, bozuk bir desen kullanarak bir kurs oluşturması veya bir makale yazması riski de o kadar fazladır. Bu olduğunda da en azından kısmen sorumlu hissetmemek zor.

Bunun çoğu gönüllü. Teknik olarak kimse benim umursamamı beklemiyor. Fakat ben umursuyorum.

API kullanan kişilere rehberlik sağlama ve onlardan bir şeyler öğrenme arasında dengeyi korumak biraz zor olabilir. Özellikle henüz tüm cevapları bilmediğinizde. Geçtiğimiz haftalarda, hiç durmadan iç monolog yüzünden uyuduğumu hatırlayamadığım birkaç gece geçirdim.

Buna neden olabilecek belirli tetikleyicilerimin olduğunu fark ettim. Bu yüzden onlardan kaçınmak için daha dikkatli oluyorum. Başkasına da yardımcı olabilir ihtimali ile, deneysel olarak takip etmeye çalıştığım bir dizi kuralı burada paylaşmak istiyorum:

• İki fincandan fazla kahve içmemek. Kahve benim arkadaşım. Birkaç ay kafeini bırakmayı denedim fakat tolerans edebileceğim süreden daha uzun süren baş ağrılarım oldu. Kahve gerçekten bana yardımcı olur (belki tansiyondan olabilir?) fakat ölçülü olarak. İkiden fazla fincan içmek beni de fazla hevesli yapar.
• Akşam 9’dan sonra yabancılarla tartışmamak. Twitter’da tartışmayı seviyorum ve ara sıra anlaşmazlıklara da yabancı değilim. Bazıları duygusal olarak oldukça fazla bunaltıcı olabilir - özellikle insanlar kötü niyetli olduklarında. Dostça bir ton tutmaya çalışsam bile, bu tür şeyler acıtıyor ve sonra uyuyamayacak kadar telaşlanıyorum. Bu yüzden akşamları herhangi bir geri bildirim okumaktan kaçınmaya çalışıyorum.
• Öğün atlamamak ya da akşam 8’den sonra yemek yememek. Bu garip. (Unutma, sadece benim için neyin işe yaradığını tarif ediyorum!) Genel olarak yemekler konusunda oldukça esnektim. Ama son zamanlarda, sabah 05:00’te uyandığımda ve uyuyamadığım zaman midemin ağırlaştığını fark ettim. Uğultu veren bir aklın nedeni veya sonucu olup olmadığını bilmiyorum, ancak bir ilişki var. Bağırsaklarına iyi bak.
• Yatmadan hemen önce makaleler yayınlamamak. Bir şeyi paylaştığımda, geri bildirimler hakkında biraz heyecanlı ve gergin oluyorum. (Kimse fark edecek mi? Çok tartışmalı mı? Toplayıcılar üzerinde nasıl sıralanacak? İnsanlar onu okumayı sever mi?) İlk geri bildirim için birkaç saat ara bırakmanın yararlı olduğunu gördüm, böylece merak ve sinirler birkaç saat sonra beni uyandırmayacaktı.
• Sırf uykuya dalmak için yatakta uzanmamak. Birkaç kez, sabah saat 05:00’te uyanır ve sonra rahatlamak için boşuna saat 10:00’a kadar yatakta yatardım. Bu bende işe yaramıyor. Ancak, istediğimi yaptığımda (kod yaz, çevrimiçi bir şeyler oku, muz ye), sonunda uyuduğumu fark ettim. Geceyi ikiye bölmek biraz garip geliyor ama yine de uyumamaktan daha iyi.

Daha derin olan sorun, bir sorun olduğunu bildiğimde fakat bir çözümüm olmadığında huzursuz olmam. Dokümantasyon yazmak, bir hatayı düzeltmek veya bir fikri paylaşmak gibi. Bu gayret yardımcı olabilir, ancak belli bir noktada buna değmiyor.

Yukarıdaki teknikler endişeyi, belirli bir noktaya indirgeyerek bu gayretin benim için üretken olmasına yardımcı oluyor. Ama dikkat etmeliyim. Raylardan çıktığını söyleyebilecek insanlarla çevrili olmak önemlidir. Onlara sahip olduğum için şükrediyorum.